Prangende vraag: stel je vraag aan forumleden!
Mijn dochter liet vorig jaar na haar overlijden twee kindjes achter , toen anderhalf en 6 jaar, die nu bij hun vaders wonen. Niet bij elkaar dus.
De oudste woont in mijn stad en zie ik wekelijks maar de jongste slechts 1 weekend per maand want die woont niet in NL. In dat weekend zijn beide kindjes samen bij mij dus.
Voor hen vertegenwoordig ik de herinnering aan/over hun mama en die rol neem ik heel serieus. Temeer omdat de vaders, door verschillende redenen, daar minder toe in staat zijn en ik merk dat de behoefte aan dit aspect wel groot is. Logisch.
De jongste was zelfs als enige aanwezig bij het plotselinge sterven van haar moeder en haar vader is min of meer nog altijd in shock .Zelfs haar foto kan hij niet zien en daar ligt dus ook ,n taak voor mij. Kindje is nu 2.
Nu lees ik op zich wel info vanuit de hulpverlening op het net en ook wel vanuit de ervaringen van nu volwassenen die tijdens het overlijden van hun moeder al iets ouder waren maar eigelijk zelden iets vanuit de belevingswereld van (toen) peuters en kleuters. En juist daar zou ik zo heel graag meer over weten....
Vandaar mijn vraag naar jullie.....
Iemand? Of iemand die iemand kent die me verder kan helpen?
En, voor de duidelijkheid, het gaat mij nadrukkelijk niet om info vanuit de gevestigde hulpverlening maar om persoonlijke ervaringen die ik kan/mag lezen om hen ,mijn kleinkindjes, verder te kunnen helpen. Hun belevingswereld beter in te kunnen schatten om van daar uit beter te kunnen helpen om verder te komen.
Ik zou daar zeer mee geholpen zijn!
Ik heb een vraag over de belevingswereld van jonge kinderen mbt het verlies van hun moeder. Wellicht is er hier zelfs al iemand die dit zelf overkomen is en me wat meer zou kunnen vertellen of verhalen kent,gelezen heeft en mij in de juiste richting kan helpen?
Mijn dochter liet vorig jaar na haar overlijden twee kindjes achter , toen anderhalf en 6 jaar, die nu bij hun vaders wonen. Niet bij elkaar dus.
De oudste woont in mijn stad en zie ik wekelijks maar de jongste slechts 1 weekend per maand want die woont niet in NL. In dat weekend zijn beide kindjes samen bij mij dus.
Voor hen vertegenwoordig ik de herinnering aan/over hun mama en die rol neem ik heel serieus. Temeer omdat de vaders, door verschillende redenen, daar minder toe in staat zijn en ik merk dat de behoefte aan dit aspect wel groot is. Logisch.
De jongste was zelfs als enige aanwezig bij het plotselinge sterven van haar moeder en haar vader is min of meer nog altijd in shock .Zelfs haar foto kan hij niet zien en daar ligt dus ook ,n taak voor mij. Kindje is nu 2.
Nu lees ik op zich wel info vanuit de hulpverlening op het net en ook wel vanuit de ervaringen van nu volwassenen die tijdens het overlijden van hun moeder al iets ouder waren maar eigelijk zelden iets vanuit de belevingswereld van (toen) peuters en kleuters. En juist daar zou ik zo heel graag meer over weten....
Vandaar mijn vraag naar jullie.....
Iemand? Of iemand die iemand kent die me verder kan helpen?
En, voor de duidelijkheid, het gaat mij nadrukkelijk niet om info vanuit de gevestigde hulpverlening maar om persoonlijke ervaringen die ik kan/mag lezen om hen ,mijn kleinkindjes, verder te kunnen helpen.
Ik zou daar zeer mee geholpen zijn!
Ik heb de nodige jaren geleden meegemaakt hoe een meiske van 13 maanden achterbleef na het verongelukken van mijn zwager en schoonzusje. Ze is liefdevol opgenomen in het gezin van de broer van het schoonzusje.
Zowel daar, als bij beide oma's waren foto's van haar overleden ouders in de kamer.
Je zult, bv bij je oudste kleinkind ervaren dat zij zelf vragen stelt en dat zal bij de jongste ongetwijfeld ook gebeuren, ieder op eigen niveau.
Dat gebeurde ook bij de kleine van mijn zwager. In het gezin lieten ze het gesprek over haar ouders altijd afhangen van haar interesse op dat ogenblik.
Laat daarin je hart spreken en handel gewoon vanuit je gevoel. Ik denk niet dat er dan een 'goed' of 'fout' bestaat.
Heel veel sterkte en fijn dat je met beide meisjes van je dochter dit contact mag hebben.
Wat fijn voor dat kleine meisje dat zij zo goed is opgevangen! Klinkt, gezien de omstandigheden, heel goed.
Voor de duidelijkheid, waar ik nu vooral naar zoek zijn verhalen vanuit de ,toen nog heel jonge , kinderen zelf die inmiddels volwassen zijn en vanuit de ervaring van toen mij meer kunnen vertellen over hoe zij e.e.a. beleefd hebben.
Overigens is de oudste van de twee ,n jongetje waar ik ivm het werk van zijn vader reeds voor zijn moeder overleed op paste. Het meisje kwam samen met mijn dochter elke 14 dagen 4 dagen logeren. Ik zag ze dus al vaak.
Reageer
Help
Vul je gebruikersnaam of e-mailadres in. We sturen een e-mail met instructies om het wachtwoord opnieuw in te stellen.