Nieuwe hoop vinden

Wat een mooi onderwerp....wat jouw vriendin heeft meegemaakt herken ik wel. In drie jaar tijd ben ik bevallen van de eerste, is mijn schoonvader aan agressieve alvleesklierkanker overleden, was ik zwanger van de tweede. Een maand na de bevalling van de tweede hoorden zowel mijn moeder als schoonmoeder dat ze kanker hadden, mijn schoonmoeder gelukkig niet snelgroeiend maar wel kwaadaardig en niet behandelbaar. Zij zit nu een lang traject o een gesloten afdeling in een verzorgingtehuis, mijn mam is na 1,5 jaar overleden aan slokdarmkanker en ik was haar enige kind.

Ik leef dag voor dag, meer lukt niet. Ik maak wel afspraken met vriendinnen en familie maar alsnog doe ik t dag voor dag anders wordt t mij gewoon teveel. Dus dag voor dag; wat voor weer wordt het, wat ga ik doen met mijn kinderen, en probeer ik van de mooie momenten van mijn twee kleintjes te genieten en niet teveel afwezig te zijn met mijn gedachten. Aardig zijn voor anderen en helpen waar ik kan bij familie en soms een hulpbehoevende onbekende, de kinderen nasr bed brengen en nog een uurtje iets voor mezelf doen, daarna proberen redelijk te slapen....

@JoAnn; een heftige tijd, maar volgens mij richt je het goed in. En hoop vinden in aardig zijn voor anderen vind ik echt mooi omschreven. Dat is erg krachtig.

@Johan; indrukwekkend dat een reis je hoop en vertrouwen heeft gegeven.

Dela ging de straat op en vroeg het gewoon. "En als het tegen zit, steunen we elkaar. Want breekt de zon niet door, dan schijnen we voor elkaar." Bekijk de video op het blog.