Hoe ga je om met het verlies van een dierbare
Ik ben van mening dat het sterk afhankelijk is van de wijze waarop de overledene sterft. Als ik na ga bij het overlijden van mijn vader dat eigenlijk zeer plotseling was zonder afscheid te kunnen nemen, dan ben je daar veel meer mee bezig en duurt de rouwverwerking veel langer. Dit omdat je het eigenlijk niet accepteert. Als iemand op gezegende leeftijd inslaapt en je bent erbij en hebt afscheid kunnen nemen dan heb je daar veel meer vrede mee en kun je veel sneller je leven op pakken
Page 1 / 2
Eigenlijk maak je dit niet echt bewust mee,in het begin is het van alles regelen,dan heb je tijd geen om te rouwen,Bij mij heeft dit wel een jaar geduurd,toen kwam eigenlijk de klap pas,mijn vader is overleden op zijn verjaardag,was echt niet te geloven maar het was echt zo.Mijn vader was best jong hij was net 68 jaar geworden.Vlak daarna om precies te zijn 13 maanden overleed mijn moeder zij was al jaren ziek,maar het verlies was er niet minder om,nu jaren later krijg ik wel steeds meer moeite om het verlies een plekje te geven.
Het overlijdensproces van mijn vader was geen prettige ervaring. De specialisten wilden nog meerdere testen uitvoeren, terwijl wij, als kinderen, daar tegen waar. Hij zou spoedig komen te overlijden, dat was duidelijk. Waarom dan nog zoveel pijn doen. Mijn vader is uiteindelijk rustig ingeslapen tijdens de bekendmaking van de verloving van Willem Alexander. De uitvaart was traditioneel.
Mijn moeder kreeg van de een op de andere minuut te horen dat ze een buikanorisma had die binnen 48 uur zou springen. Paniek. Iedereen opgetrommeld.Ze overleed echter (nog) niet. In de eerste dagen en vooral toen duidelijk werd dat ze het nog wel even zou vol houden, is ontzettend veel aandacht besteed aan hoe mijn moeder de uitvaart zou willen. En vooral ook, wat ze niet zou willen. Na de nodige aarzeling (mijn moeder moest toch door een stuk acceptatie heen) was alles geregeld. Mijn moeder heeft uiteindelijk nog 7 maanden geleefd. De anorisma is gesprongen en binnen 3 minuten was ze overleden. Ze had nog net tijd mijn broer te bellen, dat ze zich niet goed voelde. Hij kwam binnen bij haar laatste ademstoot. Dat heeft pijn gedaan. Er was niemand bij.
Veel steun hebben we elkaar gegeven tijdens de uitvaart van beide ouders. In beide gevallen hebben we de dienst met de kinderen samengesteld. Daarbij kregen zowel de kinderen als kleinkinderen allemaal een taak. Heel bijzonder en dankbaar. Ik realiseer mij dat een dergelijk initiatief niet voor iedereen is weggelegd, maar als je het als individu of als familie kunt opbrengen, dan geeft dat (achteraf) heel veel berusting en voldoening. De samenhorigheid binnen de kinderen is hierdoor tevens nog meer gegroeid. Mooi.
Mijn moeder kreeg van de een op de andere minuut te horen dat ze een buikanorisma had die binnen 48 uur zou springen. Paniek. Iedereen opgetrommeld.Ze overleed echter (nog) niet. In de eerste dagen en vooral toen duidelijk werd dat ze het nog wel even zou vol houden, is ontzettend veel aandacht besteed aan hoe mijn moeder de uitvaart zou willen. En vooral ook, wat ze niet zou willen. Na de nodige aarzeling (mijn moeder moest toch door een stuk acceptatie heen) was alles geregeld. Mijn moeder heeft uiteindelijk nog 7 maanden geleefd. De anorisma is gesprongen en binnen 3 minuten was ze overleden. Ze had nog net tijd mijn broer te bellen, dat ze zich niet goed voelde. Hij kwam binnen bij haar laatste ademstoot. Dat heeft pijn gedaan. Er was niemand bij.
Veel steun hebben we elkaar gegeven tijdens de uitvaart van beide ouders. In beide gevallen hebben we de dienst met de kinderen samengesteld. Daarbij kregen zowel de kinderen als kleinkinderen allemaal een taak. Heel bijzonder en dankbaar. Ik realiseer mij dat een dergelijk initiatief niet voor iedereen is weggelegd, maar als je het als individu of als familie kunt opbrengen, dan geeft dat (achteraf) heel veel berusting en voldoening. De samenhorigheid binnen de kinderen is hierdoor tevens nog meer gegroeid. Mooi.
Het is mijn ervaring dat het overlijden van een geliefde veel makkelijker te verwerken is als je daarmee niet wacht tot na het overlijden. Vorige zomer overleed een heel goede vriend. Het laatste half jaar van zijn leven hebben we een paar heel goede gesprekken gehad en de gelegenheid genomen om elkaar te zeggen wat er gezegd moest worden, herinneringen op te halen en elkaar te omhelzen. Het meeste 'werk' was toen al gedaan. Als iemand plotseling overlijdt heb je die gelegenheid niet, maar ....
Mijn vader was wel oud, maar overleed toch nog onverwacht. Door het goede contact dat we de laatste jaren van zijn leven hadden, toen hij al dement was, blijven toch vooral de herinneringen aan de goede en ontroerende momenten. Ik denk nog vaak aan hem.
Mijn vader was wel oud, maar overleed toch nog onverwacht. Door het goede contact dat we de laatste jaren van zijn leven hadden, toen hij al dement was, blijven toch vooral de herinneringen aan de goede en ontroerende momenten. Ik denk nog vaak aan hem.
Reputatie 2
Leven is wat mij betreft het bewust zijn van elkaar; dood zijn is het tegenovergestelde. Herinneringen aan overleden gezins- en familieleden en vrienden blijven, maar worden van de "overkant" niet meer gevoed. Dat is enerzijds kant een gemis, anderzijds zorgt het voor acceptatie.
Ik ga er van uit dat de overleden nog steeds gevoed worden en vooral omdat ikzelf nog steeds die ervaring heb met mijn overleden dierbaren. Dit is geen hocus pocus verhaal en heeft niets te maken met mediums. Ik prijs mezelf gelukkig dat mijn overleden geliefden heel vaak bij me zijn. Ik laat de doden met rust, maar als zij contact met me zoeken, sta ik daar helemaal open voor.
Dit veroorzaakt misschien een hoop opschudding, maar zo ga ik ermee om, dus mij overtuigen dat dit niet goed is of raar, dat werkt niet.
Doe in dat geval dan ook geen enkele moeite.
Dit veroorzaakt misschien een hoop opschudding, maar zo ga ik ermee om, dus mij overtuigen dat dit niet goed is of raar, dat werkt niet.
Doe in dat geval dan ook geen enkele moeite.
Reputatie 2
Cecilia, ik zal nooit iets raar vinden of niet goed vinden. Jij geeft aan wat jij voelt/vindt en dat is jouw goed recht hetgeen ik uiteraard ten volle respecteer. Ik hoop dat iedereen een manier vindt om om te gaan met leven en dood; jij op jouw manier en ik op de mijne.
Netty, ik vind jou een verademing op dit forum. Ik heb het gevoel dat we veel gemeen hebben en zeker respect voor anderen.
Reputatie 2
Dank je, Cecilia. Een open houding is toch het minste wat we elkaar kunnen bieden!
Helemaal mee eens, ik ga naar buiten de zon in en genieten van de winterse kou en de natuur.
Op 23 februari was ik in de Bibliotheek Eindhoven speciale gast van Linde ten Broek in de talkshow 'Een Hartrakend Gesprek'. Daarin waren de kracht van positief denken en het omgaan met een ernstige ziekte en overleven na het overlijden van je partner o.a. gespreksonderwerpen. Ik ben toen ingegaan op de voorbereidingen ten aanzien van de naderende dood van mijn levenspartner Sophie en mijn wijze van rouwverwerking ("de eerste 1.5 jaar was ik als een beer in z'n winterslaap"). Ook heb ik aangegeven dat ik het gevoel heb, dat zij over mijn schouder meekijkt en dat ik af en toe met haar praat of vraag om raad. Om me zo in alle kwetsbaarheid op te stellen en mijn ervaringen met anderen te delen, heeft mij erg geholpen. Alles kreeg zo uiteindelijk een plekje en gaf me weer kracht en energie. Neem je tijd en claim je tijd naar de mensen in je omgeving om je leven weer op orde te krijgen. Het doet er niet toe hoe lang of kort dat duurt. Jij alleen kunt als regisseur van je eigen leven bepalen hoe je het zware verlies van een geliefde verwerkt. En wanneer voor jou de zon weer gaat schijnen en de grote en vooral kleine dingen van het leven er weer toe doen.
Heel veel dank. Ik wens jou een zonnig en vredevol weekend.
Reputatie 2
"Om me zo in alle kwetsbaarheid op te stellen en mijn ervaringen met anderen te delen, heeft mij erg geholpen." Ik denk dat het heel essentieel is wat je hier zegt, Danielle. Een vriendin van mij is na 3 jaar zo in de knoop geraakt met het negeren van de impact die het overlijden van haar partner op haar had, dat ze nu toch professionele hulp is gaan zoeken. Zij durfde zich niet kwetsbaar op te stellen, allereerst niet naar zichzelf toe en vervolgens ook niet naar familie en vrienden.
Fijn dat je dit hebt aangedurfd.
Fijn dat je dit hebt aangedurfd.
Danielle TOP!.
Het is een feit dat mensen (met verdriet) zich niet kwetsbaar willen of durven op te stellen. Met schaamt zich om verdriet t hebben, laat staan om openlijk te huilen (man en vrouw), Persoonlijke ervaringen hebben mij geleerd dat het "open opstellen", verdriet delen, (samen) huilen een verademing kan zijn. Zelf heb ik dat nooit gezien als kwetsbaar, maar ik begrijp het wel.
Door een persoonlijke bijna-dood ervaring heb ik een switch gemaakt. Als emoties vat op mij krijgen en ik het gevoel heb dat ik daarbij ga huilen, dan huil ik. Ik ervaar het als verschrikkelijk als ik bij een uitvaart hoor "dat familieleden niet huilden. Wat waren ze sterk!".
Ik denk dat Danielle bij het delen van haar ervaringen heel veel mensen kracht heeft gegeven: Durf open te zijn in je verdriet, voor en na een overlijden.
Het is een feit dat mensen (met verdriet) zich niet kwetsbaar willen of durven op te stellen. Met schaamt zich om verdriet t hebben, laat staan om openlijk te huilen (man en vrouw), Persoonlijke ervaringen hebben mij geleerd dat het "open opstellen", verdriet delen, (samen) huilen een verademing kan zijn. Zelf heb ik dat nooit gezien als kwetsbaar, maar ik begrijp het wel.
Door een persoonlijke bijna-dood ervaring heb ik een switch gemaakt. Als emoties vat op mij krijgen en ik het gevoel heb dat ik daarbij ga huilen, dan huil ik. Ik ervaar het als verschrikkelijk als ik bij een uitvaart hoor "dat familieleden niet huilden. Wat waren ze sterk!".
Ik denk dat Danielle bij het delen van haar ervaringen heel veel mensen kracht heeft gegeven: Durf open te zijn in je verdriet, voor en na een overlijden.
Lieve Hans, ook voor jou TOP!! Juist omdat jij een man bent en jij ook wilt praten over jouw bijna-dood ervaring, waarvan ik inmiddels weet dat zoiets voor heel veel mensen met diezelfde ervaring het enorm moeilijk is, omdat ze vaak niet begrepen worden.
Ik heb Danielle eerder geschreven bij een ander onderwerp en vind haar een lieve, wijze dame en hoop dat zij dit weekend kan genieten in de tuin van haar en Sophie.
Ik heb Danielle eerder geschreven bij een ander onderwerp en vind haar een lieve, wijze dame en hoop dat zij dit weekend kan genieten in de tuin van haar en Sophie.
Reputatie 4
Andre.
In de Hospice kon ik met mijn vrouw praten,
over het verleden,heden en toekomst.
Met onze warme handen in elkaar,konden wij
elkaar nog wat liefde geven,tot dat onze harten
ons ingaven,de handen los te laten,en mijn vrouw
de vrijheid te geven,te gaan waar ze intens naar
verlangden.Dit moment zal altijd bij mij blijven.
ik voel haar nog steeds in mijn nabijheid.
Johan.
In de Hospice kon ik met mijn vrouw praten,
over het verleden,heden en toekomst.
Met onze warme handen in elkaar,konden wij
elkaar nog wat liefde geven,tot dat onze harten
ons ingaven,de handen los te laten,en mijn vrouw
de vrijheid te geven,te gaan waar ze intens naar
verlangden.Dit moment zal altijd bij mij blijven.
ik voel haar nog steeds in mijn nabijheid.
Johan.
Het raadselachtige van elkaar loslaten en de vrijheid geven: daardoor blijf je bij elkaar. Ik snap er niets van, maar zo gaat het kennelijk wel.
Reputatie 4
Beste Andre.
Door de gehechtheid voor elkaar,
kon ik mijn vrouw Marjan pas loslaten,
toen ik haar het "plekje" kon gunnen,
waar ze intens naar verlangden,
en de vrijheid te geven,om te kunnen gaan.
Ja Andre,als deze gehechtheid er is,blijf je
voor eeuwig bij elkaar.
Johan.
Door de gehechtheid voor elkaar,
kon ik mijn vrouw Marjan pas loslaten,
toen ik haar het "plekje" kon gunnen,
waar ze intens naar verlangden,
en de vrijheid te geven,om te kunnen gaan.
Ja Andre,als deze gehechtheid er is,blijf je
voor eeuwig bij elkaar.
Johan.
Wat mij hielp na het overlijden van mijn vrouw, was contact met lotgenoten, vooral online. Erg fijn.
Reputatie 4
Dat is ook zo,mherston,dan mag je verhalen,
en een luisterend oor krijgen.Vooral een
bijeenkomst van lotgenoten,georganiseerd
door de DELA,,heeft mij goed gedaan.
Johan.
en een luisterend oor krijgen.Vooral een
bijeenkomst van lotgenoten,georganiseerd
door de DELA,,heeft mij goed gedaan.
Johan.
Ja, Johan. Vooral mijn verhaal kwijt kunnen is fijn. Had ik veel baat bij. Ik ging vaak naar https://www.wietroostmij.nl. Heb daar veel lieve mensen leren kennen.
Reputatie 4
Beste mherston
Het omgaan met het verlies,en het verwerken.
Dan komen de woorden van,accepteren en aanvaarden.
Maar ook het""loslaten"'.
Het ""loslaten"",na twee en een half jaar.
Na de gehechtheid in ons samenleven,gedurende
zes en vijftig jaar,heeft het loslaten van jou,het gemis
meer doen voelen,en wat verdriet gebracht.Ik heb jou
dat""plekje"",waar je intens naar verlangden,moeten
gunnen,zoals jij dat mij vroeg,in de laatste uren,van je
hier zijn.Ons samenleven,heeft plaats moeten maken,voor een
nieuw leven,waar jij naar verlangden,en voor mij,zonder jou,hier beneden.
Het verleden,zal ik nooit vergeten.wij zijn gestapt over anderen grenzen,
en mogen daar verder leven,hier beneden,en jij in het nieuwe '"licht'".dat
je kan bekoren,en leven in blijdschap,met allen,die je zijn voorgegaan.
Een geruststelling voor mij,omdat je nu verkeerd in handen van,vrede,
warmte,en liefde.Dit zijn mijn gedachten deze morgen,als een aanzet
om de nieuwe dag,in blijdschap te verwelkomen.
Ik heb je deze plek gegund,uit dankbaarheid,voor de warmte,die je niet
alleen aan mij,maar aan allen heb gegeven
Mijn ""hart"",heeft je kunnen ""loslaten"".
(Februari - 2016).
johan.
(Misschien is ""loslaten"",een Topic.).
Het omgaan met het verlies,en het verwerken.
Dan komen de woorden van,accepteren en aanvaarden.
Maar ook het""loslaten"'.
Het ""loslaten"",na twee en een half jaar.
Na de gehechtheid in ons samenleven,gedurende
zes en vijftig jaar,heeft het loslaten van jou,het gemis
meer doen voelen,en wat verdriet gebracht.Ik heb jou
dat""plekje"",waar je intens naar verlangden,moeten
gunnen,zoals jij dat mij vroeg,in de laatste uren,van je
hier zijn.Ons samenleven,heeft plaats moeten maken,voor een
nieuw leven,waar jij naar verlangden,en voor mij,zonder jou,hier beneden.
Het verleden,zal ik nooit vergeten.wij zijn gestapt over anderen grenzen,
en mogen daar verder leven,hier beneden,en jij in het nieuwe '"licht'".dat
je kan bekoren,en leven in blijdschap,met allen,die je zijn voorgegaan.
Een geruststelling voor mij,omdat je nu verkeerd in handen van,vrede,
warmte,en liefde.Dit zijn mijn gedachten deze morgen,als een aanzet
om de nieuwe dag,in blijdschap te verwelkomen.
Ik heb je deze plek gegund,uit dankbaarheid,voor de warmte,die je niet
alleen aan mij,maar aan allen heb gegeven
Mijn ""hart"",heeft je kunnen ""loslaten"".
(Februari - 2016).
johan.
(Misschien is ""loslaten"",een Topic.).
Misschien een mooie gedachte...
Reputatie 4
Beste moviemag..
W.at een mooie bijlage
Ik hoop dat mijn woorden ook gehoord
worden,als ik ze uitspreek met een
goedemorgen,voor haar portret.
johan.
W.at een mooie bijlage
Ik hoop dat mijn woorden ook gehoord
worden,als ik ze uitspreek met een
goedemorgen,voor haar portret.
johan.
Mijn moedertje is vorig jaar 2 dagen na mijn verjaardag overleden, en ik was er met mijn ziel en geest bij........
Heb haar samen met een medium naar het licht gebracht. Mijn broer, 300 km zuidelijker, kwam net te laat, ze had haar laatste adem al uitgeblazen. Voor mij is de spirituele wereld geen onbekende, maar om dit mee te mogen maken, heeft diepe indruk op mij gemaakt. Ik heb daardoor niet eens echt verdriet. Eerder opluchting, omdat mijn moedertje al jaren pijn had, dement werd, en veel verdriet had, en naar mijn vader wilde. Nu is ze dan eindelijk bij hem en dat doet mij goed. Ook dat ze nu geen pijn meer heeft..........Ik heb thuis een soort altaar met haar foto en brand daar dagelijks een kaars, voor iedereen die het nodig heeft.......Als ik zoals nu, aan de PC zit, en kijk naar rechts, zie ik mijn moedertje lachen op de foto, en lach ik altijd even terug!
Heb haar samen met een medium naar het licht gebracht. Mijn broer, 300 km zuidelijker, kwam net te laat, ze had haar laatste adem al uitgeblazen. Voor mij is de spirituele wereld geen onbekende, maar om dit mee te mogen maken, heeft diepe indruk op mij gemaakt. Ik heb daardoor niet eens echt verdriet. Eerder opluchting, omdat mijn moedertje al jaren pijn had, dement werd, en veel verdriet had, en naar mijn vader wilde. Nu is ze dan eindelijk bij hem en dat doet mij goed. Ook dat ze nu geen pijn meer heeft..........Ik heb thuis een soort altaar met haar foto en brand daar dagelijks een kaars, voor iedereen die het nodig heeft.......Als ik zoals nu, aan de PC zit, en kijk naar rechts, zie ik mijn moedertje lachen op de foto, en lach ik altijd even terug!
Reputatie 4
Wat fijn voor je angela,als je zo je Moeder
mag blijven herinneren,en eer brengen.
johan
mag blijven herinneren,en eer brengen.
johan
Page 1 / 2
Reageer
Vul je gebruikersnaam of e-mailadres in. We sturen een e-mail met instructies om het wachtwoord opnieuw in te stellen.