Mijn oom is ook zingend en dansend weggebracht. Kleren gedragen Met zijn lieveling kleur. In de Surinaamse cultuur is dat normaal. Je viert zijn leven. De wi kan doe dragers hebben zelfs met de kist gedanst. Ondanks dat er veel verdriet was. Hebben we gedanst, gezongen, gelachen. Ballonnen opgelaten. Want zo was mijn oom. En levens genieter met veel charisma. En paar honderd man op de begrafenis. Na de begrafenis zijn we met degene die dichtbij stonden naar zijn huis gegaan. Waar een grote tent stond opgesteld met daarin een dj die zijn muziek draaide van bv Bob Marley. Er was voor iedereen gekookt. Er werd gedronken en gedanst gehuild en gelachen. Het was net een feestje. Waar mijn oom in het middelpunt stond. Het heeft iedereen goed gedaan voor het verwerking proces. Er was een mooie herinnering gemaakt ondanks dat het verdrietig was.
www.wikandoe.nl daar kan je lezen over de wi kan doe dragers.
Begraven hoeft niet treurig te zijn. Kan ondanks het verdriet ook een mooie herinnering worden.
Zijn kinderen 8 in totaal hebben alles samen geregeld. Ook een 24 uurs kamer. Dus we waren hele dagen bij hem. Met zijn muziek. Eten en drinken. We zongen voor hem een dansten voor hem we hebben een hele grote familie. En zijn kleinkinderen en achter kleinkinderen en kinderen hebben op de deksel van de kist. Een handdruk met eigen gedachten tekst achtergelaten. In alle kleuren die er waren. Ik heb alles gefotografeerd. Waar de kinderen zoveel kracht en verwerking uithalen. Maar ook in de maanden dat hij ziek was. Heb ik zoveel foto's gemaakt van het samenzijn met de kinderen kleinkinderen familie en vrienden. Hij lag in een verzorging huis. En elk weekend was het daar heel druk. Zoveel mooie foto's gemaakt ook van mijn oom. En filmpjes. Van de vreugde en warmte en liefde die wij voor onze oom voelde. En hij voor ons. Op Facebook heb ik 2 aparte site aangemaakt. 1 waarin foto's en filmpjes omtrent zijn overlijden en begrafenis in staan. Waar alleen kinderen en kleinkinderen in zitten. En 1 waarin zijn leven op foto's en filmpjes te zien is. Daar zitten buiten familie ook zijn vrienden in. Een paar maanden na zijn dood, zijn we weer samen gekomen. Ik had een mooie dvd gemaakt. Waar je leuke foto's en filmpjes op kon zien. Met zijn muziek als achtergrond. Deze heb ik aan al zijn kinderen en broer en zussen gegeven. Samen met een mooie foto die ik gemaakt had. Toen hij nog onder ons was. Hij word dagelijks gemist. Maar dit alles heeft voor het verwerking proces goed gedaan.
Reputatie 1
Wat hebben jullie op een prachtige en respectvolle wijze afscheid genomen van deze oom Dushidiva! Zoals je hem beschrijft ,jullie liefde voor hem, moet dit een heel mooi mens geweest zijn en fijn dat de herinneringen aan hem zo welverdiend een mooie plek krijgen.
Zelf ben ik opgegroeid op Curacao en het eiland speelt nog altijd ,n grote rol in mijn leven. En daardoor, als vanzelfsprekend, ook in het leven van mijn jongste dochter met wie ik een zeer speciale band had. Als klein meisje dansten wij al dagelijks samen op de tonen van de muziek vanuit mijn eigen kindertijd en ook haar twee kleine kindjes deelden daarin. Er werd vrijwel dagelijks gedanst in mijn huiskamer, met of zonder (klein)kind op de arm.
Helaas spreek ik in de verleden tijd want 8 maanden geleden stond bij mij de politie in de huiskamer toen ik thuiskwam....
Tijdens de onvermijdelijke bespreking vwb haar afscheid was ik in shock en niet echt tot veel in staat. Maar 1 ding wist ik zeker....Haar afscheid moest kleurig zijn en vooral met een grote rol voor muziek. Zoals zij in dit leven geleefd heeft, zoals wij ,ook samen, waren.
De grootste aula was nog niet groot genoeg....en zelfs alle muren waren gevuld met gasten die geen zitplaats meer konden vinden.... Ze was zo geliefd mijn meisje...
Iedereen kwam even naarvoren.
De kist werd bedolven onder grote kleurige sterren die iedereen op ons verzoek gemaakt hadden, beschreven met een persoonlijke opdracht, groet of herinnering.... Ik heb ze bewaard. Allemaal! Ooit zijn ze voor haar kinderen die zodoende via deze sterren kunnen lezen wie en wat hun mama allemaal was, voor nog zoveel anderen dan haar eigen liefste sterretjes waar ze zo ontzettend veel van hield en die ze nog lang niet achter wilde laten.....
Ook had ik gevraagd om kleurige kleding...geen sombere kleuren....mijn paradijsvogel deden we daar geen plezier mee. Ik wist het zeker. We hadden het daar weleens over gehad nl. Niet wetende dat zij de eerste zou zijn.... juist zij die ,in alles, zooo levend was....zo uitzinnig levend...
Haar zoontje en ik staken sterretjes aan onder ''twinkle Star'' Iemand droeg een prachtig gedicht vanuit ''mijn'' eiland voor , de beide drums zorgden ervoor dat er ,ook in mij, weer ''leven'' kwam. Er werden liefdevolle, grappige en ontroerende herinneringen opgehaald en gedeeld. En muziek gemaakt....en gezongen door nichtjes, zusje....
Het einde was groots. Onze vriend,buurman en kunstenaar bracht een indringende en indrukwekkende afscheidsgroet door een ritueel uit te voeren voor haar,onder begeleiding van drums .En daarna richtte hij zich tot mij met ,n Afrikaanse dans waarbij ik een speciale plant kreeg.
Het beeld van hem,verdwijnend tussen al die mensen door, duidelijk zichtbaar blijvend door de tekenen op zijn hoofd en het ontblote bovenlijf staat nog altijd op mijn netvlies....,n Dierbaar geschenk....troost. Onvergetelijk mooi.
Het was een prachtig afscheid van mijn kind. Passend bij haar als muzikante en vriendin die zovelen met zich verbonden wist, zoveel harten raakte tijdens haar leven hier dat veel te vroeg voorbij was.
Het gemis is hartverscheurend en er gaat nog geen uur voorbij zonder de pijn. Maar de herinnering aan de wijze waarom wij haar uitgeleide konden doen ,haar lieve leven vierden, vormt nog altijd een warme gedachte voor mij.
We hebben recht gedaan aan wie zij hier bij ons was....
Zelf ben ik opgegroeid op Curacao en het eiland speelt nog altijd ,n grote rol in mijn leven. En daardoor, als vanzelfsprekend, ook in het leven van mijn jongste dochter met wie ik een zeer speciale band had. Als klein meisje dansten wij al dagelijks samen op de tonen van de muziek vanuit mijn eigen kindertijd en ook haar twee kleine kindjes deelden daarin. Er werd vrijwel dagelijks gedanst in mijn huiskamer, met of zonder (klein)kind op de arm.
Helaas spreek ik in de verleden tijd want 8 maanden geleden stond bij mij de politie in de huiskamer toen ik thuiskwam....
Tijdens de onvermijdelijke bespreking vwb haar afscheid was ik in shock en niet echt tot veel in staat. Maar 1 ding wist ik zeker....Haar afscheid moest kleurig zijn en vooral met een grote rol voor muziek. Zoals zij in dit leven geleefd heeft, zoals wij ,ook samen, waren.
De grootste aula was nog niet groot genoeg....en zelfs alle muren waren gevuld met gasten die geen zitplaats meer konden vinden.... Ze was zo geliefd mijn meisje...
Iedereen kwam even naarvoren.
De kist werd bedolven onder grote kleurige sterren die iedereen op ons verzoek gemaakt hadden, beschreven met een persoonlijke opdracht, groet of herinnering.... Ik heb ze bewaard. Allemaal! Ooit zijn ze voor haar kinderen die zodoende via deze sterren kunnen lezen wie en wat hun mama allemaal was, voor nog zoveel anderen dan haar eigen liefste sterretjes waar ze zo ontzettend veel van hield en die ze nog lang niet achter wilde laten.....
Ook had ik gevraagd om kleurige kleding...geen sombere kleuren....mijn paradijsvogel deden we daar geen plezier mee. Ik wist het zeker. We hadden het daar weleens over gehad nl. Niet wetende dat zij de eerste zou zijn.... juist zij die ,in alles, zooo levend was....zo uitzinnig levend...
Haar zoontje en ik staken sterretjes aan onder ''twinkle Star'' Iemand droeg een prachtig gedicht vanuit ''mijn'' eiland voor , de beide drums zorgden ervoor dat er ,ook in mij, weer ''leven'' kwam. Er werden liefdevolle, grappige en ontroerende herinneringen opgehaald en gedeeld. En muziek gemaakt....en gezongen door nichtjes, zusje....
Het einde was groots. Onze vriend,buurman en kunstenaar bracht een indringende en indrukwekkende afscheidsgroet door een ritueel uit te voeren voor haar,onder begeleiding van drums .En daarna richtte hij zich tot mij met ,n Afrikaanse dans waarbij ik een speciale plant kreeg.
Het beeld van hem,verdwijnend tussen al die mensen door, duidelijk zichtbaar blijvend door de tekenen op zijn hoofd en het ontblote bovenlijf staat nog altijd op mijn netvlies....,n Dierbaar geschenk....troost. Onvergetelijk mooi.
Het was een prachtig afscheid van mijn kind. Passend bij haar als muzikante en vriendin die zovelen met zich verbonden wist, zoveel harten raakte tijdens haar leven hier dat veel te vroeg voorbij was.
Het gemis is hartverscheurend en er gaat nog geen uur voorbij zonder de pijn. Maar de herinnering aan de wijze waarom wij haar uitgeleide konden doen ,haar lieve leven vierden, vormt nog altijd een warme gedachte voor mij.
We hebben recht gedaan aan wie zij hier bij ons was....
Reputatie 1
Wat betekent dit?
En waar is mijn reactie gebleven?:?
En waar is mijn reactie gebleven?:?
Geregeld Petra-A, was spam. Je reactie staat er ook weer. Dank voor je oplettendheid!
Frank
Frank
Reputatie 1
Merci!
Wat mooi om te lezen Petra, dat u uw dochter een mooie begrafenis heeft gegeven. Waarin niet het verdriet, maar haar leven centraal stond. Ik kan me niet voorstellen hoe het is om je meisje te verliezen. Ik wordt al gek als ik daar aan moet denken. Dan is je hart ook weg met haar. Ik voel de vreugde als ik uw verhaal lees. Maar ook het gemis een verdriet. En begrafenis op een respectvolle manier met het vrolijke van uw dochter. Voor de verwerking is dit heel goed. Tenminste bij ons zeker. We missen hem ontzettend. En regelmatig gaan we met z'n alle naar zijn graf. En zingen er een dansen we weer voor hem. We voelen ook dat hij niet daar ligt. Maar dat hij om ons heen is. Als ik er niet meer ben wil ik ook vrolijkheid op mijn begrafenis. Geen sombere begrafenis. Maar dansen, vrolijke kleuren en een feestje erna. Je voelt dan meer verbondenheid met elkaar. Vind ik dan.
Hallo Dishidiva
Op de eerste plaats gecondoleerd.
Ik heb zelf surinaamse vrienden en bewonder veel dingen van hun cultuur.
Maar wat een prachtig afscheidt hebben jullie ervan gemaakt.Dat afscheidt met een handruk of lieve woordjes spreekt mij erg aan en ook de muziek en samen het afscheidt te vieren.Een mooie herinnering wat blijvend en troostend is.
Op de eerste plaats gecondoleerd.
Ik heb zelf surinaamse vrienden en bewonder veel dingen van hun cultuur.
Maar wat een prachtig afscheidt hebben jullie ervan gemaakt.Dat afscheidt met een handruk of lieve woordjes spreekt mij erg aan en ook de muziek en samen het afscheidt te vieren.Een mooie herinnering wat blijvend en troostend is.
Petra
Ook wil ik je hgel veel liefs toewensen en sterkte.
Wat een mooi afscheid heb ook jij ervan gemaakt die mooie sterren zijn ook super en jou sterretje staat ook hoog aan de hemel en is vast heel diep in jou hart.
Ook wil ik je hgel veel liefs toewensen en sterkte.
Wat een mooi afscheid heb ook jij ervan gemaakt die mooie sterren zijn ook super en jou sterretje staat ook hoog aan de hemel en is vast heel diep in jou hart.
Reageer
Vul je gebruikersnaam of e-mailadres in. We sturen een e-mail met instructies om het wachtwoord opnieuw in te stellen.